3 mei

Een goeie dag allemaal

Wij, Adri en ikzelf, zijn  al  een 25 tal jaren samen op weg.
Met jullie allemaal hebben we ook een stukje van die weg afgelegd.

We hebben het ook druk gehad, soms veel te druk.
Samen hebben we onze vijf kinderen ook een beetje op weg gezet.

Die zijn nu al lang de deur uit en  zetten op hun beurt ,
samen met hun reisgezel, hun eigen weg verder, via hun werk , hun kinderen…

We kregen veel kansen:

van die vele ouderen die Adri mocht begeleiden
Na een voleindigd  leven , al of niet content over de weg die zij zelf aflegden.

Voor mezelf vanuit het vormingswerk, vele mensen die al een langere weg hadden afgelegd,
En mij alle dagen hielpen om op mijn weg keuzes te maken , richtingen uit te gaan.

We zijn nu samen op een nieuw groot kruispunt aanbeland.
Dat hebben we ook met velen van jullie gevierd . Daarvoor ook gemeend: “dank je wel”.

Symbolisch terug blikken, samen op weg gaan, mekaar nog wat beter leren kennen,
Mekaar letterlijk ver ‘dragen’ (in ons geval vervoeren), nieuwe perspectieven openen…

Dat is ergens de reden,waarom wij nu op pelgrimstocht trekken naar Compostela. 
Aansluiting vinden met de generaties die sinds de jaren 800 óók die tocht maakten.

Een stukje van onze cultuurgeschiedenis beleven, terugblikken en vooruitzien
Een nieuwe fase aanvatten  ( fijn getypeerd in één van de 8 teksten die mijn ex collega en goed vriend Fons ons bezorgde op ons feest)

ONDER DE APPELBOOM      (vervang appelboom door notenboom)
kinderen zijn kleinkinderen
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en ver weg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

En later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd

Rutger Kopland